MCLXXXXXXXXXXV

Soldaten op drift. De wereld is fruitrot, met hier en daar een oogappel. Schijn bedriegt. Ik lees over kou, doodslag en ontbering. We zijn vlees en bloed, maar hebben geen stem. Soldaten zijn gedoemd tot voor verderf en verscherf. Of het nou in Rusland is of in Oekraïne. De mens is verrot en wie dat , door een toeval niet is, zal eeuwig een uitzondering. 

Uit zonderingen zijn mooi, zoals een idealiistische verpleegster in een werel van oorlog en terpentijn. Wat mooi is, moet kapot. Ik las dezer dagen De Wintersoldaat van Daniel Mason. Het verhaal speelt  in de Eerste Wereldoorlog, waarin alle  pijn en pus van het mensdom woekert en fakkelt. Er vlamt idealisme, er heerst hoop en verlangen, maar ja, mensen.

Gelukkig kunnen we het goede doen, als soldaten verplegers worden. Weg met fruitrot, alles voor de oogappel. Het kan door alle alle ellende heen een poging waard.