Overigens MCLXXXXXXXXXVII

Kacheltje kacheltje aan de wand... ik warm me in de werkkamer verstopt in een dikke jas aan Stephan Hertmans. Naar mijn opvatting is deze Vlaming een van de betere auteurs van deze tijd, misschien wel de beste van het Dietse taalgebied. De pronkstukken van zijn oeuvre hebben een pontificale ereplek in mijn boekenverzameling.

Het niveau van zijn vertelkunst is persoonlijk én indringend. Onlangs was hij te gast in een nachtprogramma op de radio (zoveel beter en indringender dan de effectgeile televisie met zijn eendimensionale formatjes en ingestudeerde grollen) en daar zei hij over het schrijverschap: 'De totale tolerantie is literatuur.' En dat is precies wat hij maakt.

Hertmans schrijft op het niveau van Elsschot, Springer en Hermans. Ik heb hem voor het eerst gehoord tijdens Crossing Border in de Twentse Schouwburg te Enschede. Dat moet ruim zeven jaar geleden zijn geweest ,in de lente van 2015. Dat weet ik nog omdat ik toen in Het Roessingh logeerde; ik vermoed dat ik in de schouwburg echt ben genezen.