Overigens MCLXXXXXXXXX

Af en toe bezoek ik mijn ouwe makker de klimboom aan de Lage Eggeweg. Daar kom ik al vanaf, denk ik, mijn vroege kinderontdekkingstijd. We fietsten er als jongens van school geregeld naar toe. Het  was nog voorbij het sportpark. Soms klim ik er nog in, in die boom, waarvan ik elk tak kende.

Dat ben ik blijven doen, de boom bezoeken. Sinds een jaar of acht geleden is het klimmen voor mij verleden tijd, maar een vriend laat je niet stikken om zo'n kleinigheid. Praten met de boom heb ik nooit hardop gedaan, ik ben Irene niet. Het was iets onbestemds, waar woorden voor waren noch voor zijn.

Als ik bij de boom was geweest, een sigaar gerookt, een gesprek zonder woorden had gevoerd, de maan even gestreeld, dan beklom ik het wonder van de beste tweewieler ooit, die van RIH, naar huis om te gaan slapen, laat in de avond of vroeg in de ochtend nog even naar mijn boom. Goedenacht.