Overigens MCLXXXXXXXXI

Tikkie Terug was een groot voetballer, want al elf jaar. Groter dan wij, ook ouder. Hij heette Henk  en werd elke ochtend van huis opgehaald, door een busje. Wij noemden hem Tikkie Terug, want als hij de bal kreeg op ons veldje aan de Jalinkstraat, dan schoot hij altijd naar de keeper tussen de twee eiken en stapels jassen. Zijn voorkeur was zó loeihard mogelijk te schieten, maakte niet uit in welk doel.

Hij was doelgericht, onze Tikkie Terug, hij schoot altijd tussenhet dichtst bijzijnde palen. We juichten altijd met hem mee als hij uitzinnig van vreugde over het veld stormde en wij juichten mee. Tot hij  op een dag niet meer kwam opdagen en ook daarna nooit meer. Hij had op zijn school voor revalidatie-onderwijs een ongeluk gekregen Ik  denk nog wel eens aan hem. En denk dan Kom op, Tikkie Terug.