Overigens DCCCXCVII
Elke keer als ik via Daarle, waar ik - toen het nog mocht - een kop koffie dronk bij 'n Tip, mijn weg vervolgde naar het vlakke land tussen Marle en Elen en Rhaan, zag ik achter het raam van een boerderij een vrouw zitten. Haar blik was vrolijk afwezig. In de zomer zat ze soms in zo'n golvende schommelbank, maar maar dat hield op zeker moment op Ze deed me denken aan Janna. En aan dat prachtige gedicht 'Glas' van Ted van Lieshout.
Elke morgen stond ze voor het raam te wuiven.
Ik zwaaide terug, maar wist niet wie ze was.
Buiten ging het leven door, maar 't hare
ging niet verder dan het glas.
Ik zwaaide terug, maar wist niet wie ze was.
Buiten ging het leven door, maar 't hare
ging niet verder dan het glas.
Morgen meer over haar, over glas en over de herinnering.