Overigens DCCCXXIV

Achter de horizon. 'Wat is het leven anders dan een serie voorspelen bij een onbekende hymne, waarvan de eerste toon de dood is.' Sommigen vinden dat ik somber ben als ik dit soort dingen naar voren breng, maar ik mag ze graag debiteren, waarbij ik er meteen bij zeg dat ik het niet zelf bedacht heb, maar gehoord, opgezocht en en op papier gezet.

Het komt van Franz Liszt en behoort bij zijn dodenmars 'Funérailles' en 'La Lugubre gondola', bij het componeren waarvan het overlijden van zijn schoonvader zou hebben voorvoeld. Tot de hoogste euforie uitverkoren en tot de diepste aardkrochten veroordeeld, kortom, alles in alle facetten; himmelhoch jauchzend, zum tode betrübt.

Het hoogste in het leven is dat dergene die moieilijk te plaatsen zijn en al helemaal niet in een hokje. Dat is iets voor mensen die elke dag weer op een bus wachten. Zijn grote liefde gold de piano én de vrouw met wie hij drie kinderen kreeg, en die vrouw was Cosima de Flavigny wier vaders dood Liszt dus tijdens het componeren voelde aankomen.

Dat huwelijk stlde weinig voor, Liszt was sowieso niet voor geluk geboren, alleen als hij schreef was hij goed te pas, maar het leven was de moeite waard omdat het zoveel mooie muziek opleverde. In de geweldige negentiende eeuw leverde hij hij pianomuziek af die tenminste in de buurt komt van die andere doodongelukkige Franz... Schubert.