Overigens DCCCXV

Van Gogh nu in Wenen. Dat was mijn eerste gedachte toen ik net hoorde van de aanslag op mensen in een Weense synagoge. Zeker één dode, mogelijk meer, vernam ik van Chris Kijne in 'Met het oog op morgen'. Het wordt bijna gewoon dat je zomaar, om je mening, je geloof, je wezen wordt neergestoken, neergeknald, neergemaaid.

Precies op de datum dat Theo van Gogh letterlijk werd afgeslacht.  Dat hoorde ik zestien jaar geleden in het radionieuws van 's ochtends negen uur. Het werd een dag van waas. Een dag dat je wilt vloeken, hoewel ik tegen vloeken ben, maar ja, soms doe je iets omdat je niet wat anders kunt. En ja, God begiftigde ons met het vrije woord.

Ik was geen fan van de journalist/columnist Theo van Gogh, maar zijn televisie-interviews vond ik heerlijk hilarisch. Met die rare cactus die moest worden gekust. Fortuyn vond ik als persoon interessanter, hem heb ik zelf een paar keer geïnterviewd en toen hij door een idioot werd neergeschoten, zat ik bij Radio Oost voor een debat.

Toeval? Ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat een politieke moord begin deze eeuw in dit land nog dagenlang nieuws was, terwijl het nu bijna gewoon is dat er mensen omwille van hun geloof, hun kleding, gebrek aan kleding, hun politieke kleur of de kleur van hun huid ondersteboven worden geknald Of hun God. Oké, binnensmonds. 

https://www.youtube.com/watch?v=zFuJnAE6qX4