Overigens DCCLXXX

Riek, de ene is de andere niet.  En dan heb ik het nog niet eens over de werktuigen, want dan is de riek een greep of vork voor de akkerbouw. Ik heb het over vrouwen die Riek heten, zoals mijn moeder. Er zijn ook hier meer hondjes die Fikkie heten. Een zus van mijn opa heette Riek en en de vrouw van een neef ook. En dan had je ook nog een Zwarte Riek die op de radio vroeger een stijfselkissie bezong. En zo voort en zo verder.

Vanmiddag moest ik ter controle bij de huisarts zijn en dat liep goed af. Op het moment dat ik de spreekkamer betrad, kwam er een vrouw uit, net als ik gewapend met een stok, en ik kende die vrouw. Riek! In dit geval een tante, die met haar man, mijn oom Henk, in mijn herinnering overal en nergens woonde, op het Hexel, in de Kolonie, aan het Kanaal en een poos in een pipowagen op een camping met naaldbomen en veel geruchten.

Ik heb me voorgenomen die tante binnenkort eens te bezoeken, al weet ik niet precies waar ze nú woont, maar daar kom ik wel achter. Verder leeft er nóg een tante, voor de rest is alles in de dood geroepen en ter aarde besteld. De portee is, bedacht ik toen ik de spreekkamer verliet, dat er steeds minder mensen zijn en steeds meer herinneringen, waaronder herinneringen aan familie van toen en van ooit; de riek van heugenis van geheugen.