De Roskam op Twitter    De Roskam op Facebook   

Overigens DCCLXXVI

Dat ik Juliette Gréco dacht te kennen kwam door een oom, die geregeld over haar vertelde en dan weer een singletje op de pick-up legde. Ik was haar al lang vergeten, dacht dat ze al jaren dood was, net als mijn oom, maar las vanavond in Het Parool dat ze eerst gisteren de geest gaf.  Mijn oom leerde mij Gréco kennen, althans haar muziek. Het avondblad meldt dat ze 93 is geworden en dat de melodie in haar stem de laatste jaren was afgenomen.

Dat geloof ik graag. Ik stel me voor hoe ze met al die mannen die haar collegiaal bezochten in haar huis in de Provence en voor haar schreven over het volle leven en die muziek sprak, ze wist precies wat ze wel en niet wilde, elk woord, elke noot. Zoals het ook toeging bij Jenny Arean als ze haar favoriete dichters/schrijvers inspireerde om de mooiste teksten te schrijven. Dat waren bij Gréco mannen als Aznavour, Brassens, Brel en Trenet.

Mijn oom, die zelf ook zong, op verjaardagen, tussen de schuifdeuren en in De Hulle, was gek van Gréco en heeft dat een beetje op mij overgebracht. Van mijn oom zei de familie dat hij niet helemaal normaal was (ik hoor u denken), maar die me wel platen liet horen, waardoor ik met krantenwijken een pick-up bij elkaar spaarde. Zojuist las ik dat Gréco zou hebben gezegd dat ze licht en lucht wilde brengen bij wat ze deed. Ik denk mijn oom ook.

https://www.youtube.com/watch?v=LcEKzT8EJm4

 

Deel dit nieuws!