Overigens DCCLXVII

Wat is er zo mooi aan het leven? Dat het een keer ophoudt natuurlijk. Nee, ik heb geen haast, het mag nog wel even duren, maar eeuwig leven, het lijkt me ver-schrik-kelijk. Dat heb ik met doodgaan niet. Natuurlijk duurt doodzijn langer dan leven, maar ook weer niet, want je gaat terug naar waar je vandaan komt.

Wat ik wel vreemd vind is dat het meisje van tien over de dood praat. Door omstandigheden maak ik die wereld nu van nabij mee. Ik probeer me te herinneren wat ik dacht toen ik tien was. Ik probeer een jongen van tien te zien, de jongen die ik was,maar ik krijg er geen beeld bij, het blijft gissen. Ik zie een silhouet.

Je moet de  ruimte in om de aarde te zien en zo moet je misschien ook ouder worden om de jeugd te zien en dan zie je wellicht dat de jeugd natuurlijkerwijs de ouderdom beseft. Misschien is de jongen die ik was al de man die ik ben- er zit een halve eeuw tussen, maar je weet als je tien bent al van de circle of life.