De Roskam op Twitter    De Roskam op Facebook   

Overigens DCCXVII

Mijmeringen op de begraafplaats bezijden de Onze Lieve Vrouwe Kerk te Mariaparochie. Dat is wat het was toen ik terugkeerde van een afspraak bij Kampkuiper. Een zweethete zon aan een strakblauw hemelgewelf. Ik las Marsman op een bankje bij de kraan. Het liep er af en aan, op die dodenakker. Er wordt weinig gesproken, de doden zwijgen; de nabestaanden die hen bezoeken ook. Meer gedachten dan gesprekken.

Een enkeling kwam naar de kraan om een gieter met water te vullen. 'Goeiendag' en 'Joa, ok goeiendag.' Een enkeling knoopt een gesprek aan, maar veel om het lijf heeft het niet. 'Warm hè.' 'Joa, warm.'  Het is geen idyllische dodenakker, daar in Mariaparochie, eerder saai, meer woningwet dan vrije sector, zoals de timmermanszoon al zei: 'In het huis mijns vader zijn vele woningen.'  Ja, rijtjeshuizen.

Mijn gedachten gaan uit naar de pastoor van de Onze Lieve Vrouwe Kerk in Mariaparochie. Hij heette Kerkhof (dat zijn van die dingen die je niet bedenkt) en ik heb hem ooit als aanstormend verslaggever gediepte-interviewd. Ook heb in dit godshuis precies twintig jaar geleden afscheid moeten nemen van Moniek Hermes, een heel leuke collega die het vak bij de Roskam wilde leren, een groot talent, maar het lot dat God heet oordeelde anders en riep haar in één van die vele woningen van hem, in de vorm van een urn.

Deel dit nieuws!