Overigens DCCXVI

Ik zat tijdens een mijner periodieke bezoeken aan Enschede, ter inspectie en nieuwsgaring, zowel vanmiddag als vanavond op het terras van Het Bolwerk. Tussendoor gegeten in de Walstraat. In de middag passeerde een man in een donker pak. Ik dacht een buschauffeur of een creatie van Jerry Kroeze, maar het bleek de burgemeester te zijn. Ik zou elke wethouder herkennen, maar de burgemeeester, nee. Ben wel benieuwd wie hem volgend jaar opvolgt.

De man des avonds tegenover me zat kwam me ook bekend voor, maar ik moest diep graven. Hij was in gesprek me Karin Vaneker, van de biologische kunst en de gemeentelijke koffie. Ik peinsde en piekerde, maar er ging me niks dagen. Tot hij uit de woorden die stadschronoqueur Rein Kroes tot me richtte opmaakte wie ik was. 'Han Pape, god man, dat is lang geleden.' Ik zei dat me niks ging dagen. 'Marcel Waanders', zei hij, 'van de Twentsche Courant.'

Ik was meteen weer thuis. Marcel Waanders, opmaker toen, al zal dat tegenwoordig wel designer zijn op make-upper. De weelderige haardos die ik me herinnerde had plaatsgemaakt voor een grijs ringbaardje en twee grijze wenkbrauwen. Hij was de man doe des vrijdags te Hengelo in nachtelijke uren, vlak of eigenlijk na sluitingstijd, mijn zaterdagse column plaatste. Wat ik zo laat mogelijk deed om kans op niet-plaatsing door bemoeizucht te minimaliseren.