Overigens DCCXIII

Het was bijna poëzie, donkere poëzie, dat wel, maar toch poëzie, over leven en dood, feesten en beesten, en hoe je de ziekte ergens in kunt hebben, bijvoorbeeld dat massale feesten even taboe zijn.

De mensen zijn het zat, ze willen gewoon weer dansen.

zegt een organisator van illegale feesten in het avondblad

over de uit de hand lopende rave party's in de Randstad

 

Goh, de mensen zijn het zat

Als het hier, wat God verhoede, ooit weer eens oorlog wordt,

hoe lang zou het dan duren voor de mensen het zat zijn?

 

Chris Kijne vind ik al langer één der betere radiopresentaroren en zijn bijtende als betoverende poëzie mag, ook al zal het naar  waarschijnlijk niet als dichtwerk zijn bedoeld, zo in de kanonnencanon.