Overigens DCCVIII

Ik vind Nederland een bijzonder land, in alle opzichten. Nederland is  vooren door alles met name een benepen land, een land met veel buitenland. We (want ik ben er óók een product van) hadden dankzij de gouden eeuw wereld, welzijn en weelde. En ook vanwege verovering, uitbuiting en roofmoordzucht. In het wilde westen, het verre oosten, het diepe zuiden en het hoge noorden annexeerden we de halve wereld, van New York via Indonesië tot Kaap de Goede Hoop en Spitsbergen.

Er is vanaf medio de vorige eeuw veel veranderd, maar Nederland doet voortdurend of het op het grote wereldtoneel nog een rol speelt, terwjl het hooguit de rol van de wijsneus, de klapzak, het lulletje rozenwater dat de rekwisieten mag versjouwen. Inhoudelijk heeft Nederland niks meer te vertellen, al de gepoch op die amicale minister-president ten spijt. Zelfs in eigen land slaan de verweking toe. Rutte is het waterhoofd van  een bestuur in een polder bij de Noorzeedelta.

Niettemin is de bedenkelijke moraal van bedilzucht en dwiingelandij nog ongebroken, maar dat wordt nu botgevierd op de eigen bevolking. Op de jongeren in de jeugdzorg, op de ouders van gehandicapten, in relatie tot de bezuigingen op onderwijs, cultuur, historie en schoonheid, en misschien het onwaardigste: het opsluiten en van familie vervreemden van al dan niet demeterende en bejaarden in wooncomplexen en zorginstellingen. ook da is bijzonder: Nederland is nog steeds ziek.