Overigens DCLXXVIII

Het ging vanavond zomaar ineens over Koperen Ko en ik was de aanstichter doordat ik over Journaille was begonnen. Over hen zal ik het eens over hebben, dus over Jan Vrijman (Journaille) en Willem van Laar (Koperen Ko). Ze kwamen beiden eerder op de dag weer in mijn leven dankzij de mappen met knipsels uit Het Parool, de krant waar ik al dertig jaar op geabonneerd ben, het enige krantenabonnement dat ik heb omdat ik het toegevoegde waarde vind, naast weekkrant De Groene.

Maar daar zou ik het niet over hebben. Ik moet het erover hebben dat ik vandaag stukken van Jan Vrijman over Willem van Laar tegenkwam. Ach, waren er nog maar zulke chroniqueurs als Vrijman, die als Journaille elke dag weer, met observerende blik en scherpe pen beeld en sfeer tekende. Vrijman was trouwens bovenal cineast. Hij maakte een documentaire over van Laar, die als Koperen wereldberoemd in Almelo was, in Amsterdam ook, en die bij een Almelose plomp voortleeft als een roestige constructie van creatieve armoede. Zijn famllie oordeelde, bij de onthulling, met onderkoelde hoon, dat het sprekend 'den oaln' is... 'ok-a-prötte-noe-minder en zit-er-gin-donder-meziek-meer in'.

In de documentaire van Vrijman  maakt de cineast van dat roest weer goud. Lees ook de columns van Vrijman als Journaille. Ze zijn gebundeld. Lees over en uit de tijd toen kranten nog kranten waren in plaats van advertentiefuiken, aansmeerzalven, premium-kermisattracties en louche verdienmodellen. Maar ja, jongelui met je tiktok en lebtob, toen had je hoofdredacteuren als Sytze van der Zee.