Overigens DCI

Leven doe je bij de dag. Wie anders veronderstelt, is hoogmoedig of stompzinnig. Of beide. Dat heeft niet zoveel met deze tijd te maken, waarin we ons gegijzeld laten houden door angst en vrees. Dat is van alle tijden. Het leven is een kortstondig bestaan. Daarom moet je wel bij de dag leven. Veel meer is er niet, laat staan zekerheid. Morgen kan alles anders zijn. We kunnen niet veel meer dan ons best doen, want zijn deel van de natuur. Ik bedenk het allemaal niet zelf, ik ben een hoorder en schrijf soms iets op. Het hoogst bereikbare is elke dag te streven naar het goede. Dat heb ik van juffrouw Haverkamp, die al les gaf toen kinderen vaak vrij hadden vanwege de Duitse dreiging.

Ik herinner juffrouw Haverkamp nog goed, ik was acht of negen jaar, in elk geval zat ik in klas drie, waarvoor je een trap moest beklimmen naar het lokaal van juffrouw Haverkamp. Ze kon vertellen als brugvrouw, over Jesaja, profeet, prediker en politicus. Ik heb van hem (dankzij haar) een uitspraak onthouden, over het gras dat verdort en de bloem die valt - verlept, geplukt of geknakt. 'Gelijk het gras is ons kortstondig leven / Gelijk een bloem, die op het veld verheve /Wel sierlijk pronkt, maar kracht'loos is en teêr / Wanneer de wind zich over 't land laat horen, 'Dan knakt haar steel, haar schoonheid gaat verloren / Men kent en vindt haar standplaats zelfs niet meer.'

Juffrouw Haverkamp was ook een ziener, want schreef aan het eind van het schooljaar in een schrift aan mijn ouders: 'Uw zoon kan in alle vakken wel meekomen, maar verhalen worden straks zijn leven'. En dat leven klungelt voort. Laat de generatie van aangewaaide meisjes het opnieuw pogen.