Overigens DXCIV

De wereld is in de greep van corona, maar dan vooral de werelddelen der heersende machten China en de rest van Azië, Fort Europa en nu ook steeds meer Noord- en Zuid-Amerika en Australië.

Afrika lijkt de dans te ontspringen, wellicht omdat dit continent nog niet zo lang geleden werd geteisterd door sprinkhanenplagen, miljarden sprinkhanen die alle oogsten wegvraten, een plaag waarmee de Heere der Heirscharen ooit Egypte sloeg, met negen andere plagen erbij, tot en met de dood der eerstgeborenen, want Hij hij wilde zo Zijn volk bevrijden uit de gesel van farao Ramses de Tweede. ‘Laat me, lahaat me, laat me m’n eigen gang maar gaan, ik heb het altijd zo gedaan.’

De radio laat zojuist, met het oog op morgen, een predikant, of een pastoor, dat verschil vervaagt steeds meer, mededelen dat hij morgenochtend in een uit vrees voor besmetting lege kerk een  - hij zei het echt - coronapreek houdt. Wie de preek wil hóren, raadplege internet. In de kerk naast mijn woning vindt morgen géén dienst plaats – dat is het andere uiterste: God met corona-angst.

Wie gewoon wil doen of er niets op de huid zit kan zich morgen vervoegen zich bij de Hersteld Hervormde Kerk te Staphorst of Rijssen. Daar komen honderden niet-bange herstelden op af. God is met hen, wie zullen zij vrezen? Het gaat in de Schildkerk te Rijssen, vernam ik, over de oproep ons als ooit in Thessaloniki af te wenden van de afgoden teneinde de waarachtige God te dienen. Ik blijf lekker thuis met een boek, in mijn eigen Medinet Habu, waar ik precies veertig jaar geleden rondzwierf.  Het waren zorgeloze tijden, ik sloot me aan bij een groep jongeren die in vele talen spraken, op een gehuurde faluka de Nijl afzakten, bij brandende braambossen rookten, in de nacht onder de blote hemel in de Sinaï sliepen - ik bezocht met een bloedmooi joods meisje de tempel van Edfu, ach ik was 21, jong en overmoedig - en een corona was toen gewoon een goede sigaar.