Overigens DXXVII
Wat de bundel Boemerang bijzonder maakt is dat Gerrit Komrij er zijn fiat aan gaf ofschoon er vanwege zijn aangekondigde dood amper selectie, bijschaving of ordening op losliet. De uitgever (Querido uiteraard) liet bij verschjning weten dat publicatie geheel volgens de wens van de op sterven na overleden schrijver was. 'Gelukkig maar: een krachtigere mokerslag in vormvaste verzen zullen we niet snel meer krijgen', aldus Querido. Ik voeg eraan toe: 'Gelukkig maar, de bundel heeft mijn leven denkelijk nu al met vijf jaar verlengd, gek genoeg, juist door het gedicht Muiterij, over de leegte die ik voel en het geluk dat het einde nog op zich laat wachten en ik nog van alles kan zonder te monkelen en af te sterven. Het is een gedicht uit een magistrale bundel die ik precies vijf jaar geleden kreeg, (on)geregeld herlees en hier bij gelegenheid van het eerste lustrum van mijn beroerte citeer:
De engel die ik had is op de loop.
Wie mij beschermde huist niet meer in mij.
Er drijft een ijsschots in mijn biotoop.
De leegte schrijnt. Het voelt als muiterij.
De engel die mij koesterde is zoek.
Ik liep een blauwtje. Ik ben gehalveerd.
Hij sneed een lap weg uit het hemeldoek
En is hem naar een nieuw heelal gesmeerd.
Wat rest een halve man, een voddenbaal,
Een metgezel van vriesvak en verval?
Wat rest hem als zijn engel hem verlaat?
Er rest een stinkend hok waarin men blaat,
De mensenhel, bekend als tranendal,
Een aarde voor de gier en voor de aal.