Overigens DXIV

De laatste stad in het buitenland waar ik tot heden ronddwaalde was Dresden. Het was in de tweede helft van juli 2014. En lang weekend Ibis in de Mof. Ik bladerde in de trein ernaartoe in boeken van Vonnegut en Kästner die ik van huis meegenomen had. Verhalen over bombardementen van volwassenen en verhalen over droomfantasieën van kinderen. In beide werelden tonen goed en kwaad hun uiteenlopende gezichten.

Alles in Dresden geurt naar oud en nieuw ineen. Dresden van voor en Dresden van na de Kladderadatsch. Ik herinner me dat ik de compleet herbouwde Onze Lieve Vrouwekerk een deceptie vond en vooral kitschlelijk, de gerestaureerde Hofkerk daarentegen een oase van contemplatie, maar een minimuseum in een schuilkelder aan de Elbe het meest indrukwekkend, met een 83-jarige man met een even kromme rug met stok.

Het barbaarse (want onnodige) geallieerde bombardement op Dresden is 75 jaar geleden, de komende nacht precies 75 jaar geleden. Aan de overkant van de Elbe vond een paar dagen na mijn kennismaking met de stad in de uiterwaard van de rivier een concert van Neil Young plaats. Daar kon ik niet bij zijn: tijdens mijn verblijf in de Heimat overleed in Enschede galeriehouder Martha Haveman te Enschede en ik wilde naar de begrafenis.