Overigens CCCLXXI

Voor een ideeënoverleg over uitzendingen op radio en televisie kwam ik de studio van de lokale omroep boven de bibliotheek van Almelo binnenlopen. De politiek in de straat en de straat in de politiek, dat is wat we bij de Roskam wilden. Daarom maakten we niet alleen elke week een krant, maar hielden we ook debatten op straathoeken, in wijkhuizen, in parken en in café ’t Hookhoes, politiek café Polca. Dat werd uitgezonden op de radio en maakte spraak in en de stad en de ommelanden. Eigenlijk heb ik schrijvende journalistiek altijd gecombineerd radio en televisie. Ook in die volgorde trouwens, eerst en boven alles de krant, dan dat prachtige medium dat radio heet en op flinke afstand de televisie.

Van dat overleg kwam niets, want het was 9/11 2001 en het liep tegen drieën. Ellen Dijk had net de koffie klaar, Alex Hazelaar zat zoals altijd, dag en nacht, wat te monteren en Jan Willem Mensink banjerde met een stapel nieuwsberichten rond. En zo waren er meer. Er stond een kleine zwartwit televisie. Het werd steeds drukker, want niemand wist precies wat er in New York aan de hand was. Op de televisie ook niet, al werd dat gaandeweg wel duidelijk. Het was magie. Opwinding en ontsteltenis. En de vraag: wat te doen?

Het gaat me nu niet om de terreurdaad, maar om wat die teweegbracht. We hebben er eind van die middag een radio-uitzending aan gewijd, met burgemeester Knip, een Amerikaan die in de Schelfhorst woonde en rector Voogd(?) van het Erasmus. We vroegen toevallige passanten binnen om hen live in de uitzending te vragen: 'Wat gaat er door u heen?’ Grote gebeurtenissen schreeuwen om radio. We kregen de meest authentieke reacties, van weglacherig tot ontzetting. Ik weet nog dat iemand zei: 'Wat zeggie mie noe, ik gleuf oe nie.'