Overigens CCCLXIII

Mijn hoofd stond vandaag op barsten. In een halfslaap keek ik zelfs in mijn hoofd. Ik zag alleen maar draderige drab, zij het dan wel in drie kleuren. In mijn hoofd dreef groene slijmmassa, gele draadjessoep en paarse stofjespap. Ik zocht nog even mijn verstand, maar dat stond ondertussen op nul, zij het met barsten.

Ondertussen bonkten mijn slapen, maar gelukkig viel ik zelf ook geregeld in een soort slaaptoestand. Al was dat evenmin geen pretje;  ik zag voor mijn geestesoog oude bekenden, mensen van vroeger en ze trokken allemaal een gekke bek naar mij. Een enkeling vloekte, een ander wierp een minzame blik. Ik voelde mij hoofd tollen.

Het begon te onweren in mijn hoofd, koppige donder en angstige bliksem. Ik zag een vrouw die vandaag 85 jaar zou zijn geworden met een wenkende hand waar geen vlees meer aanzat, een bleek skelet, maar wel met haar eraan. Haren. Draden. Ik sliep nog even verder, zag dradendrab. In een hoofd dat op barsten stond.