CCCXLIII

Dieks heeft een been gebroken, Klaas loopt van zichzelf al moeilijk en Hendrik trekt reeds krom als hij alleen al aan hét mens denkt. De dorpelingen vinden er het hunne van. Ze kennen het bittere geheim niet dat de broers met zich meedragen. De ene zat in het verzet, de andere richtte een metaalbedrijf op en de derde kon geen kant op wegens de sores in textiele tijden.

Het harde leven was uiterst gevaarlijk en soms herkenbaar meedogenloos, maar er waren gelukkig ook dagen en nachten van bezwangerde romantiek. In essentie is het altoos hetzelfde – en natuurlijk voor herhaling vatbaar. Tot in de oneindigheid, alhoewel je hier en daar geregeld iets moet wijzigen. Zo gezegd zo gedaan, met telkens weer een variatie op het oerepos.

Het is allemaal waar gebeurd. Er komen nog tal van varianten op het thema, binnenkort over een dorpsveenbrand en een rivierbedhistorie, reuring in de regio. Dieks heeft zijn been gebroken, Klaas loopt van zichzelf al moeilijk en Hendrik trekt reeds krom als hij alleen al  aan het méns denkt, want je moet niet veel veranderen, hooguit het decor vanwege couleur locale.