CCCXLI

De nacht heeft zoveel meer te bieden dan de dag. Daar komt bij dat ik genetisch enigermate ben behept met het sterrenhemelvirus. Met dank aan wijlen Berend Hospers van de Weiteman. Van de week hoorde ik Arnold Tukkers op de radio, uiteraard de nachtradio, praten over de zwerm Perseïden, ja, een zwerm, wat eigenlijk een toepasselijke aanduiding is, alsof het om fruitvliegen gaat boven de fruitschaal van het sterrenstelsel.

Het gaat om stofdeeltjes van de komeet Swift-Tuttle waar de Aarde elk jaar doorheen moet. Een stofwolk van enkele kilometers. Ik heb wel gekeken, maar nier gezien, want het was een rare week, heelal-technisch gesproken, want heldere augustusnachten wisselden zich af met stikdonkere. Het ging, viel me op, de ene nacht zag ik de volle maan, en glimpen van Jupiter, de andere bleef het bij vermoedens van de wetenschap.

Afijn, daar kan Arnold Tukkers aanstekelijk over vertellen. Hij is uit aandrift opperhoofd van de Sterrenwacht in Lattrop-Brecklenkamp. Elk woord van deze bezoldigde planetenvorser is gedrenkt in uitspanselenthousiasme. Dat deel ik met hem, al weet ik er weinig van, want ik ben slechts een gemankeerd amateurvorser, van zonsondergang tot zonsopkomst, een liefhebber, en dan bij voorkeur van de sterren die der Tukkers.