Overigens CCCIV

Ik wist nog niet wat me te wachten stond

Er lopen beren op de weg, zegt men

Want men ziet altoos beren op de weg

Ondertussen huilen wolven in het bos

Het is zoals ik het mensenleven ken

Je loopt en ziet en huilt bij heg en steg

Vasthoudend als Reinaert den vos

Zoals het beest in mij is wat ik ben

Men kan het weten wat men is weg

Van alles wat ooit  moet zijn geweest

En nooit terug zal keren in het verbond

Van de passiepreker in sloot en ven

In wat de waarheid linkt aan de leugen

Ik wist nog niet wat me te wachten stond

En me nog verwoestend lang zou heugen