Overigens CCC

Het komt steeds vaker voor dat ik een enorme put voor mijn ogen zie. Zo'n opgemetselde put van roodbruine steen. Het is een put aan de rand waarvan ik op mijn tenen moet staan om er in te kijken. Het uitzicht is een peilloze diepte. Het is onduidelijk hoe de bodem eruit ziet en en onpeilbaar hoe lang de reis duurt als je over de rand zou vallen.

In het ene visioen is het een tuin met geurende planten, een lustooord voor de ziel, met het geluk van de absolute afzondering, een oase waar niets hoeft, laat staan moet. Het zweemt naar een volkomen opgaan in een wereld van bloemen en eeuwige jeugd. In het andere visioen ruik ik rottend vlees en zie ik schilferende lichaamsdelen en geronnen bloed.