De Roskam op Twitter    De Roskam op Facebook   

Overigens CCXCXVII

Als ik de slaap des nachts uitstel, een neiging die ik steeds vaker heb omdat de nacht zoveel meer te bieden heeft dan de dag met zijn praatjes en zijn vaakjes, lees ik een boek, tik een verhaal of sta ik buiten de hemelgewelven te bestuderen. En ik denk aan wat ik niet begrijp, zeker niet ten volle, het leven, de dood en de snaartheorie. 

Io neemt bezit van Jupiter. Ik zie het ofschoon op de 'voorgrond' wolken zwiepen en de maan in dit ruimtelijk oergeweld de vorm en de nukken van een opgejaagde muis heeft. Het is gewelddadig én het is geweldig. Ondertussen luister ik naar het celloconcert van Antonin Dvořák, in de uitvoering van het Londens Symfonieorkest onder leiding van Daniel Berenboim en met als solist diens onvolprezen eega Jacqueline du Pré.

Kat en muis in een ongelooflijke regelmaat, al breekt er wel eens wat, een snaar bijvoorbeeld, van  Jacqueline du Pré bijvoorbeeld. alles gaat voorbij, alles komt op, is er even en verdwijnt weer - de nachten, de snaren, daarvan en van het uitspansel de theorieën, van maan en muis, en de schoonheid van de muziek waar het op aankomt.

 

 

 

 

 

Deel dit nieuws!