Overigens CCXXXIII

Je levert steeds meer in. Je kinderdromen gaan er het eerst aan, je trouw aan eeuwige vriendschappen volgt en dan blijkt ook nog dat geluk niet langer dan een tel kan duren. Op het speelveld van je jeugd worden huizen, kantoren en bedrijven gebouwd. Je ouders gaan dood, de boom waar je vroeger inklom wordt omgehakt.

Je leert door ervaring dat je niet uniek bent ,maar net zo feilbaar als de mensen die je opvoedden, lesgaven, leerden voetballen, die meisjes die zeiden dat jij hun grote liefde was, zoals jij - besef je dan ineens - zoveel meisjes hebt laten geloven dat ze de enige waren, de enig ware waren, hartje/pijltje, wat altoos tot tranen toe onwaar was.

Je levert gaandeweg ook je geloof in, het geloof in de goden en dat in de mensen het besef dat alles is wat het is, onaf, rafelig, versleten, het uitgeholde geloof in de eeuwigheid van de mooie dingen. De dingen zijn mooi zolang het duurt, maar schoonheid beklijft niet, want dan zou het geen schoonheid zijn. Ach lief kind, geloof me liever niet.