De Roskam op Twitter    De Roskam op Facebook   

Overigens CCXXIX

Het kan zijn dat er in je leven iets is gebeurd dat je zich elke dag aan je opdringt, maar dat heb ik nog niet meegemaakt. Er zijn van die herinneringen die je geregeld te binnen schieten, even een lach, even een traan. Soms herinner je je ineens iets door een plotselinge gedachte, een beeld.

Ik herinner me nog de vorm, de omvang en de samenhang van een paar wolken die zag ik toen ik als nog net geen tienjarige op mijn rug in het gras van de tuin achter ons huis lag en met mijn ogen de hemel aftastte. Af en toe zie ik die hemel en die wolken weer. Hoe oud wil je worden?

Zo is het ook met met de middagen dat we lege Seven Up-flesjes uit kratten in een vrachtwagen moesten halen. Ik denk dat ik toen twaalf of dertien was, maar dat weet ik niet zeker. Wel dat we die klus in een garage aan de Stamanstraat met een aantal jongens klaarden, onder wie mijn neefje en het vriendje wiens vader de eigenaar en chauffeur was en die een truckimperium zou opbouwen.

Een harde werker, ook een harde man, maar met een onrustig hart op de goede plek. We moesten flink aanpoten met het lossen van die truck, maar werden er ruim voor beloond. Als hij zei: 'Mooi doan, jongs, noe drinkn' kon het feest beginnen, met hadde wos, net zoveel flesjes Seven-Up als we wilden en bij het afscheid een reep Mars, waar je de hele weg naar huis lopend mee toe kon.

Deel dit nieuws!