Overigens CCXXVII

Wat vier jaar geleden erg hielp bij mijn aansterkerij aan de Roessinghbleekweg te Enschede was dat het eind maart begin april alle dagen ging over Jezus, de zoon van Boudewijn de Groot. Ik wist dat God groot was, maar dat zijn zoon Boudewijn heette... nee.

In de binnenstad van Enschede vond in die dagen 'The Passion' plaats, de verbeelding van het lijdensverhaal van de Heere Jezus tot in den Dood, maar gelukkig niet voor lang. Een dag of drie. Daar waren in Het Roessingh vooral alle Maria's en Marta's van de Eeuwigdurende Verpleging confuus van. Wij patiënten moesten woorden van vertroosting en verlossing spreken. Dat het niet echt was, dat het om Jim de Groot ging en dat de Jeroenen Boom en Van Koningsbrugge niet echt de gemeneriken Petrus en  Judas waren. En zo voort en zo verder. Tot in eeuwigheid.

Wat ik maar zeggen wil: het maakte heel wat los. In de recreatiezaal (humor hebben ze wel daar in Het Roessingh) heb ik op een groot scherm naar de live-uitzending gekeken. Er was ook een domina (geestelijk verzorger van de vrouwelijke kunne) die aan een tafeltje bezaaid met folders en ander papier zat en vroeg  of ik erover wilde praten. Ze leek me knap overstuur, dus heb ik er even de tijd voor genomen. Je moet soms als patiënt ook wat terug doen, vind ik.