Overigens CCXXI

Ik kreeg op deze dag vier jaar geleden te horen dat ik over een week of twee naar huis moest. Ik had daar niet zoveel animo voor, want had het prima naar de zin. Behalve dat de revalidatiebiotoop me wel beviel wist ik dat thuis nog niet alles voor elkaar had. De aanemer die ik de aanpassing van mijn huis had gegund bleek een  gemakzuchtige rommelaar te zijn. Later zou hij zich ook nog als cijfergoochelaar ontpoppen. Ik had me deerlijk vergist, het zou me bezuren dat ik hem de klus had toegeschoven en ik had het achteraf ook kunnen weten.

Hoe dan ook, in dit bestek telt vooral dat mijn huis deels was aangepast en deels ook niet, veel half werk, veel fout werk en veel vaag werk - en ik wou mede daarom nog een poos in het revalidatieoord blijven, zeker tot het huis opgeleverd zou zijn, maar die vlieger ging niet op, want daar zijn revalidatiecentra niet voor. We hebben u  zo goed en zo kwaad als het gegeven de omstandigheden gaat opgelapt, u bent hier uitbehandeld, we roepen u nog wel eens op voor controle (en voor de inkomsten, hoor je ze erbij denken), maar intern met kost en inwoning houdt het op,

Ik heb mijn kost en inwoning nog een paar weken weten te rekken, maar  toen moest ik echt weg. Naar huis. Al voelde dat niet zo. En nu leef ik tussen twee werelden.