Overigens CCXI

Vier jaar geleden kreeg ik een aanvaring met de nachtzuster op Afdeling 3, want die zag tijdens haar inspectietocht dat ik niet zoals dat hoort naar dromenland was vertrokken, maar wild op een kleine laptop zat te rammen. 'Gaan we niet slapen, mijnheer Pape?' Ik was niet zó alert dat ik zei 'Als u er op staat, zuster, graag een andere keer'. Ik begreep natuurlijk, want zover was ik al, dat het geen verzoek was, doch een commando direct te stoppen met tikken en te bed te gaan.

Ik repliceerde dat ik nog een kwartier nodig had, want dan zou ik het verhaal afsluiten. Het moest namelijk vannacht naar de redactie worden gemaild. De nachtzuster vroeg wat er midden in de nacht zo belangrijk kon zijn dat ik er mijn noodzakelijke slaap aan opofferde. Ik legde uit dat er dingen belangrijker dan slapen, vooreerst denken, daarna schrijven en vervolgens drukken.

Wat er dan zo belangrijk was, wilde de nachtzuster weten. Ik vertelde over de komende verkiezingen voor de Provinciale Staten en bijgevolg voor de Senaat. Daar wilde ik twee stukken over laten verschijnen, deze week het eerste en volgende week het tweede. Zo is het geschied. Ze kunnen in de revalidatiebunker denken dat het puur om fysieke zaken gaat, van lijf en leden, maar als het even kan moeten ook de verstandelijke vermogens voortdurend worden beproefd en onderhouden.

De nachtzuster liep hoofdschuddend weg. Ze zou me later vertellen dat ze een gemeenschap vormde met een communicatiemedewerker der gemeente Enschede, van wie ik weer wist dat hij tegen politieke debatten was die we een jaar eerder vanwege de gemeenteraadsverkiezingen in het Vestzaktheater aan de Walstraat hadden gehouden. De nachtzuster vond geloof ik dat haar communicatievent andere kwaliteiten had. Verder was ze wel aardig. Ze  vroeg een paar nachten later op welke partij ze het best zou kunnen stemmen. Ik zei: 'Lees de Roskam en kies zelf.'