Overigens CCIV

Veel mensen denken dat je schrijft voor lezers, ik schrijf vooral voor mezelf. Schrijven als therapie. Om misverstanden te voorkomen: ik ben blij met elke lezer, maar de eerste is de belangrijkste en dat ben ik zelf, Zo, denk dan, zo ben ik dus, althans vandaag. Ik kan mezelf optillen uit de alledaagse sleur en verdrinken in de allernatste pleur.

Het gaat bij het schrijven om het schrijven teneinde zo - vaak door een toevallige ontmoeting van letters - een flard van waarheid en werkelijkheid te zien in zijn meest deplorabele of meest ingenieuze staat van zijn. Er zijn schrijvers die met de borst vooruit voor anderen schrijven en er zijn er ook die op zoek zijn zichzelf te verwoorden.

Naar mijn overtuiging kan de schijver talleen voor anderen interessant als hij er geen moment bij stil staat wat die anderen er eventueel en mogelijk van zouden kúnnen vinden. Ik wil niet schmipen en niet strelen, ik wil wat ik zag, hoorde en dacht in woorden vangen. Zodat ik door mezelf te schrijven mezelf  (iets) beter leer kennen.