Overigens CXXXVIII

Het eind van het jaar schijnt een gezellige periode te zijn, maar ik heb er nooit wat aangevonden, om te beginnen die verplichte gezelligheid, plus die optocht van schertsfiguren variërend van de Heilige Klaas tot de Heilige Claus, met schimmels en sleeën, ongelukken en oliebollen.

Voor mij is dit het jaar van het wegglippen - met elke dag en nacht is er weer een etmaal in de vervuilde oceaan van gebroken beloftes en vergeefse  gedachtes geploft - het is een leven van niet-ingeloste verwachtingen en onaangename verrasssingen. En het wordt echt niet beter.

Het meeste overkomt je, de rest laat je gebeuren omdat het toch gebeurt. Soms schijnt des nachts de zon, maar verzwart alles weer bij de dageraad. Het is niet ernstig, wel moeizaam. Het zijn van die lamlendige in weemoed gegaarde eindejaarsoverwegingen over hoe het vergaat.