Overigens CXXXIV

Komt eraan.  Dacht ik even, maar ik werd een donker woud vol desperate figuren en omnieuze geluiden ingetrokken.

Het was de muziek. Het was de polaire oerkracht van een vioolconcert getoonzet door Sibelius en uitgevoerd door Janine Jansen  Ik bevond me op het de noordpunt van Finland, ik ervoer de ziel van Rusland, de melancholie van het geluid van de snerpende stormen boven  Kumlinge. Ik weet het niet. De muziek stemde treurig, ik voelde de weemoed van de eindigheid van alles, het sneeuwde witte rookstaartpluimen en het ijzelde bevroren traanwater. Wat een muziek, wat een spel van licht en donker Janine Jansen speelde het deze week bij het Koninklijk Concertgebouw Orkest  onder leiding Gergjev, ik luisterde vanavond naar een eerdere, verpletterende uitvoering van haar bij het Chamber Orchestra of Europe.

Het zou eraan komen, wist ik, maar ik nog niet wat. Terug uit de diepten en hoogten kan ik zelfs de Kerst doorstaan.