Overigens XXXVII

Wat hebben de psalmen van Asaf te maken met de recensies van toneelcriticus Loek Zonneveld? Laat ik zeggen: de toevalligheid der dingen.

Asaf was een muzikant/zanger/dichter met een boodschap. Twaalf psalmen worden toegeschreven aan deze Leviet, gelieerd aan koning David en Babylonische ballingschap, wat veronderstelt dat hij school maakte, want daar zitten eeuwen tussen. Medio de jaren tachtig (opa vertelt) heb ik gesproken met de gereformeerde predikant Piet Schellling te Almelo die promoveerde op Asafspsalmen. De dissertatie trof ik onlangs aan in een van de vele dozen vol boeken die ik meezeul. En laat ik nou afgelopen zondag in een kerkdienst , digitaal verbonden, een dienaar van de Heere der Heerscharen over een dezer psalmen horen oreren.

Ook medio de jaren tachtig (opa weet van geen ophouden) deed ik verslag van een lezing van Loek Zonneveld in het Vestzaktheater te Enschede.  Zelden zoveel bevlogenheid gezien en gehoord als toen van deze met hart en ziel betrokken criticus van De Groene Amsterdammer. Ik was toen en ben nu nog steeds abonnee van De Groene, uit aandrift. Zonneveld was ruim veertig jaar theaterrecensent van dit journalistieke instituut. Ik heb hem destijds na zijn lezing geïnterviewd bij Het Binnenhof, wat toen een D66-café was, maar verder wel oké.

Asaf kwam voor mij dezer dagen tot leven, Zonneveld ging dood. Een wonderlijk associatieve vervlechting van gebeurtenissen. Om de cirkel helemaal rond te maken (een stupide uitdrukking, want een cirkel is van zichzelf immers rond) stond bij een bericht over het verscheiden van Zonneveld een prent van de fotograaf Jesaja Hizkia, ja, en dan zitten we weer in de dagen van Asaf en horen we diens psalm : ‘Ik overdacht de dagen van ouds, de jaren der eeuwen. Ik dacht aan mijn snarenspel; in den nacht overleide ik in mijn hart, en mijn geest onderzocht: Zal dan de Heere in eeuwigheden verstoten, en voortaan niet meer goedgunstig zijn?'