Twenterand dokt voor grond, schikt, gaat in beroep én draait bij
Vriezenveen - Het college van burgemeester en wethouders der gemeente Twenterand gaat in hoger beroep inzake de rechtszaak over de aankoop van gronden in de Oosterweilanden. Dat is onderdeel van driesporenstrategie, want tegelijkertijd probeert het college tot een minnelijke schikking te komen met de perceeleigenaren Koersen en Prinsen, die voor de grond de agrarische prijs ontvingen, terwijl er later de bestemming industrie op kwam te liggen. Het college wil ook, en dat is het derde punt van het collegebesluit, overgaan tot betaling van het bedrag van ruim vier ton, vermeerderd met de wettelijke bepaalde rente, waartoe de gemeente in de eerste rechtszaak al werd veroordeeld.
Dit deelde wethouder Scholten van Financiën in de gemeente Twenterand vanavond mee in de debatten over de begroting 2017. Op de vraag van fractievoorzitter Paters van oppositiepartij GBT over de dekking, stelde de wethouder dat hij nog deze week met een voorstel te komen. De wethouder van Financiën denkt de kosten te kunnen dekken in de lopende begroting 2016. Ondanks aandringen van Paters wilde Scholten niet duidelijker worden dan dat. Op dit punt kapittelde fractievoorzitter Smelt van de ChristenUnie trouwens burgemeester Visser in diens rol als voorzitter van de gemeenteraad, omdat hij Paters te veel ruimte zou geven voor het bestoken van de wethouder.
Volgens de collegepartijen schilderen de oppositiepartijen, met name GBT, een veel te negatief beeld van de gemeente Twenterand. 'Het is hier goed wonen en werken', aldus fractievoorzitter Kerkdijk van het CDA. Smelt voegde daaraan toe dat de gemeente de moeite waard is. 'Als je over de heuvels van GBT kijkt, zie veel moois.' Kerkdijk zei op verjaardagsfeestjes vaak te horen dat de gemeenteraad niet helemaal serieus wordt genomen. Iemand zal er zelfs dat hij tijdens vergadering van de gemeenteraad 23 bavianen ziet en vijf orang-oetans, kennelijk doelend op de raadsleden en de collegeleden.
Sfeerverandering
Uiteindelijk kwam het allemaal goed, want naarmate de debatten vorderden ontdooide de sfeer, smolt het ijs van de spanning en vond iedereen elkaar bijna geweldig. Alsof de debaters de schorsingen aangrepen voor flitsbezoeken aan de Piepn dan wel dat de waterglazen in de massagekamers nabij het epicentrum van de raadsdebatten als door een wonder in wijnkelken veranderden. Iedereen verklaarde elkaar zo ongeveer de politieke liefde, Paters werd bijna de meest constructieve vertegenwoordiger genoemd en het VVD-raadslid Walraven lanceerde ondanks zijn afkeer van belasting een (overigens onhaalbaar) amendement ter verhoging van de onroerend zaakbelasting met een doelpercentage, specifiek voor het stimuleren van het midden- en kleinbedrijf in de gemeente. En dus moest Kerkdijk uiteindelijk de metafoor van de apenrots bijstellen: alle dieren trokken samen op in grote eendracht, de Manitoba-brouille werd een Horeb-vrede, met het lam naast de leeuw, een paradijselijke idylle in de raadsarena.
Zelds burgemeester Visser was uiteindelijk tevreden over het verloop van de begrotingsdebatten, hij loofde coalitie, oppositie en college vanwege de stichtelijke en opbouwende bijdragen en de zinvolle discussies.