Pottenmanie

in onze kennissenkring bevindt zich een aantal volkstuinfans. Zij fietsen regelmatig naar het hun toegewezen stukje van een groter geheel, gewapend met drietand of schoffel. Het plezier dat het geploeter in hun door paardenstront of koeienmest verrijkt stukje volkstuin biedt, is niet aan mij besteed. Ten eerste en vooral, omdat de meeste volkstuinen een verzameling  bouwsels is, opgetrokken uit landbouwplastic en in afvalcontainers gevonden materiaal, kennelijk bedoeld om de daaronder geplante groenten vlot tot wasdom te brengen. Het is een weerzinwekkend gezicht, een klein soort vluchtelingenkamp dat het COA terstond zou afkeuren. Daarbij verrast men de huiselijke kring met zelf geteelde gewassen, die het schap van prijsvechtende supers niet zou halen. Kortom: veel werk voor een schamele opbrengst.

Wij hebben een rommelige tuin met veel bomen en struiken, die vanwege de in grote getalen nestelende vogels nopen tot terughoudend tuinieren. Wij willen die gevleugelde vrienden immers niet storen. Hoe mooi is dat.

Helaas heeft de eega hier iets op gevonden: zij koopt planten en stopt deze in potten. In beginsel biedt dit doorgaans bloemdragend groen een vrolijk gezicht in onze wildernis. Het “helaas” slaat op het ongewone plezier dat de wederhelft ontleent aan de aanschaf van pot-met-plant. De plaatselijke plantenboer is haar dealer en inmiddels kom ik daar vaker dan dat ik de sportvereniging bezoek – en dat laatste is heel frequent. Het is namelijk ongelooflijk hoeveel potten je op een redelijk perceel als dat van ons kwijt kunt. Wel krijg ik zo langzamerhand het gevoel, dat ik door de bloemen ons bos niet meer zie. Omdat de potplanten, potten en zakken met speciaal verrijkte aarde telkens maar net passen in de grootste winkelwagen, moet ik steeds mee teneinde dat voertuig richting kassa te duwen, wat geen sinecure is. Daarna wordt alles in en later weer uit de auto gedragen . Het vervolgens oppotten van het aangeschafte kost hele weekends, waarbij ik doorgaans een enorme zak teelaarde til en mijn vrouw deze vruchtbare grond met kleine handjes in pot en onder de plant aanbrengt.

Misschien is zo’n volkstuin zo gek nog niet. Daar kan ik  schuilen onder een stuk plastic. De groenten haal ik  bij de super.

TEKSTE RIK ENDLICH