VRIJ 69

De mooiste maan sinds weken, maaanden misschien wel. Ik kijk naar mijn rommeltuin boven een stalen lucht. En probeer me een voorstelling  te maken. De maan is perfect rond en het donkerblauw overheerst. Ik loop naar buiten, de kat van de buren schrikt en  spoedt zich derwaarts. Ik overpeins de de dag, liever gezegd de nacht.

Over een ster kan ik dromen, straks. Ik moet opeens aan mijn opa denken, die zei dat dromen geen bedrog kenden en dat alle schepselen daarvan weten, maar dat de mensen daarboven menen te staan. Mijn opa is dood, mijn oma trouwens ook, maar in de naccht knipogen ze soms  - en de kat van de buren, die weet er veel meer van.