RIJSSEN –Naar verwachting staan  er  zaterdag 4 mei circa 180 wielrenners aan de meet voor deelname aan de Ronde van Overijssel. Het wordt de 170-ste editie van de koers, die daarmee een van de oudste van Nederland is, met start en finish in Rijssen, de stad waar het ooit allemaal begon.De koers geldt bovendien als een der toppers op de jaarkalender, want met een grote reputatie, zowel qua deelname als qua strijdlust als ook vaak met vaak een winnaar van naam en faam.

De organisatie moet vanwege de populariteit van de koers ook ploegen op een reservelijst zetten. Niettemin heeft de organisatie aansprekende ploegen weten te strikken. De wedstrijd is zo populair dat er vijf wielerteams op de reservebank moeten plaatsnemen.

Met teams uit Israël, Tsjechië, Duitsland, Canada, Noord-Macedonië en Australië kan met recht gesproken worden over een internationaal deelnemersveld. Uiteraard ontbreken de Nederlandse topploegen niet.

Een kandidaat die nu veel wordt genoemd voor de zege is de rappe Jelle Johannink, een opkomend talent uit Dinkelland.

Na 35 kilometer koers krijgen de renners al de lastige Tankenberg bij Oldenzaal voor de wielen. Extra aangenaam omdat de Boeskoolstad is dit jaar 'Stad van de Ronde' is. Naar verwachting staan er veel leden van de Oldenzaalse Wielervereniging op de strijd ‘hun’ berg. Op de top liggen de eerste punten voor het klassement.

TEKST: Harry HOSPERS

Wij hebben een houtkachel. Het bezit daarvan jaagt lieden met een ondeugdelijke longfunctie in de gordijnen.  De pijn zit ‘m in het verbranden van hout. Vanwege die houtkachel, welke immers niet louter ter opfleuring van het interieur staat opgesteld, wordt er de nodige rook de atmosfeer ingejaagd. Overigens doen wij, althans doet mijn vrouw, dat geheel volgens zekere regels, teneinde de alom aanwezige longpatiënten zoveel mogelijk te sparen.

Vooreerst kijkt mijn eega de brandapp  na. Overigens meer op grond van een ritueel, daar het volstrekt duidelijk is wanneer houtverbranding verantwoord is of niet. Mist, hevige regen of andersoortig vochtig weer betekent: niet fikken. Een blik uit het raam is voldoende om die situatie vast te stellen. Goed: stel dat de weergoden de houtkachelstoker – en vooral de kortademige omwonenden - welgezind zijn. Dan nog kan vochtig hout roet in het eten gooien: het walmt dan dat het een oordeel is. Geen vochtig hout? Vervolg uw weg naar punt drie: goed hout. Geen waaibomenhout of alles wat afkomstig is van bomen uit moeras en beek, zoals broekhout en ander dubieus en waterhoudend gewas. Ten slotte: de houtstoker moet van wanten weten. Geknoei met te grote stukken hout en  het bouwen van een soort wigwam leiden louter tot rookontwikkeling. Nee: u moet iemand hebben met het inzicht van bijvoorbeeld mijn wederhelft.

Reeds als kind ging haar belangstelling uit naar activiteiten die voorbehouden zijn aan de ware pyromaan. Een door haar en andere kinderen gebouwde hut zou, na ampel beraad door de jeugdige gebruikers,  door een van de grote jongens in de fik worden gestoken. Hij faalde jammerlijk, waarna mijn toekomstige eega – de jongste van het stel – met behulp van wat kranten en enkele stukjes hout zowel de hut als omliggende bomen in lichterlaaie wist te krijgen. Omwonenden waarschuwden de brandweer, die een en ander met moeite wist te blussen. Vanzelfsprekend was de dader – ook toen reeds vlot ter been – inmiddels naar huis gerend, van waaruit de verrichtingen van de brandwachten goed te volgen waren.

We hebben al een paar keer bijna een schoorsteenbrand gehad.

Erik Endlich

De straten en stegen van ooit er nog zijn er nog en ik houd er rekening mee dat het voor eeuwig is of voor iets dat daar  in de buurt komt. Het komt me voor als marmerstof, twinkelregen die van boven komt.

In dat aanschijn overzie ik het bestaan, de wereld aan mijn voeten, de stegen die ik zo goed ken, de lantaarn met oranjegloed op de hoek van de straat met dat diffuse licht, de nachtegaal in de boom, de  kikkervisjes in de spoorsloot, de herinnering aan de schoonheid die ik ontdekte als kind  bij de spoorsloot die altijd bewaarde en  dan ook nog het marmer uit de bergen, dat ermee verbonden werd door de liefde.

Ik koester de straten en de spoorsloten van ooit en van nu, wij zijn stof en leven is vorm. Waar dat samenkomt worden herinneringen geboren, rijzen beelden op uit marmerstof, worden beelden gehouwen uit sterrenstof. Dat verbindt en verdiept. En zelfs Goor wordt er mooier van – kun je nagaan.

Ook daarom houd ik er zo van, dankzij de herinneringen die het oproept. Het is de muze in de steen, dat lied van verlangen, dat ik me van vroeger herinner. Alsof je Pietrasanta bent – de artiest, vorm, de geur van ooit en ook van altijd, alles door engelen betoverd.

Ach, nachtegalen, aanlnminnige lokroep, Paloma, ach marmerstof, ach verbeelding van eeuwigheid, op naar de Hof...

ENTER -  De voetgangersbrug over schaatsvijver De Lee en de vissteiger bij De Waarf  in Enter, enige tijd geleden verwijderd, keren terug. De oude voetgangersbrug moest worden verdwijnen omdat de Enterse Zomp er niet meer onderdoor kon varen vanwege een verhoging van het waterpeil in de Boven Regge en De Lee, als gevolg van werkzaamheden van waterschap Vechtstromen. Deze werkzaamheden zijn vorig jaar uitgevoerd om de waterkwaliteit te verbeteren en de natuur meer ruimte te geven. Eind vorig jaar is gestart met het ontwerp voor een nieuwe voetgangersbrug op dezelfde locatie.

 Inmiddels ligt er een voorlopig ontwerp klaar en wordt de verdere uitwerking voorbereid. De nieuwe voetgangersbrug wordt zo ontworpen dat zowel wandelaars als de Enterse Zomp gebruik kunnen maken van het gebied. Naar verwachting is de voetgangersbrug voor de zomer en kunnen wandelaars dus deze zomer weer een rondje om schaatsvijver De Lee maken’ aldus wethouder Ten Brinke.

Gelijktijdig met de brug wordt ook een nieuwe vissteiger bij De Waarf gerealiseerd. Hiermee krijgen vissers deze zomer ook weer een geschikte plek.