De Roskam op Twitter    De Roskam op Facebook   

Overigens DCCCLVII

Het is erg grappig om dat voortdurende gezucht en gesteun aan te horen van wethouders en raadsleden over wat in politiek poppenkastjargon het 'sociaal domein' wordt genoemd. Dat piept en slist over de kosten van al die voorzieningen voor inwoners die zorg nodig hebben.

Nu houd ik me verre van de jeremiades over wie er nu wat moet betalen, dat laat ik over aan landsparlement en gemeenteraad. Tot voor enkele jaren betaalde de rijksoverheid zo ongeveer alle zorg en hulp, wat in de vergrijzende samenleving onhoudbaar werd, en dus legde 'Den Haag' het budget bij de gemeenten neer, met een korting, omdat de lokale overheid dichter bij de burger staat en deswege goedkoper kan werken. Helaas voor de gemeenten worden de mensen gemiddeld steeds ouder, krijgen dus vaker kwalen en stijgt ook de vraag naar jeugdzorg. Bovendien blijken gemeenten ook steeds bureaucratischer te worden. De provincies zijn de lachende derde, want weten van gekkigheid niet waar ze met de miljoenen naar toe moeten, Overijssel voorop, niets is daar te dol. En dus komt het moeilijke werk steeds meer op het bordje der gemeenten terecht.

Dan is het heel simpel: je schrapt alle bureaucratie en ter dekking van de kosten van de volgens een raadsmeerderheid effectieve, heilzame en noodzakelijke zorg verhoog je de lokale belastingen. Het is per huishouden iets duurder, maar wel sociaal en democratisch, zonder dat aan een partij te koppelen. Nooit gedacht dat ik de gewezen CDA-burgemeester Kerckhaert van Hengelo nog eens zou aanhalen die ook vanwege zijn lidmaatschap van de Raad voor het Openbaar Bestuur opriep tot uitbreiding van het gemeentelijke belastinginstrumentarium. Als een overheid steeds meer taken toebedeeld krijgt, moet die overheid voor de uitvoering ook de centen hebben.

Deel dit nieuws!