HOLTEN/RIJSSEN – Het college van burgemeester en wethouders der gemeente Rijssen is bereid stevig te investeren in het Kulturhus in de kern Dijkerhoek. Dat is nodig om dit gebouw bij de tijd te brengen. Twaalf jaar geleden  stond het gebouw bekend als Bethanië van het ook zo gedoopte pand, waar diverse groepen hun activiteiten ontplooiden, waaronder niet in de laatste plaats activiteiten op christelijke grondslag, maar ook andere groepen konden er terecht, van vrouwenclubs tot kerkdiensten, de schutterij, toneelavonden en wat zoal nog meer voorbij kwam. Er werd was ook een ruimte voor toneel en educatie. Het werd eerder meer dan minder, gevarieerder ook, met steeds meer volk over de vloer. De inzet  van dit alles was om de buurtschap Dijkerhoek een leefbare, vitale en veilige buurtschap te maken én houden.

In feite betreft het nieuwbouw. Met het oog op dit alles is het bestuur van het Kulturhus destijds ingestapt in de werkgroep Centrumplan Dijkerhoek gestapt. Na de verkoop van de locatie Maatmansweg aan Bouwbedrijf Bramer in Vriezenveen is dat veranderd.  Met de sluiting van het Bonte Paard heeft het bestuur van het Kulturhus recentelijk Dijkerhoekse verenigingen en clubs benaderd met de vraag of zij gebruik willen gaan maken van het Kulturhus en zo ja voor welke activiteiten, met welk aantal personen en met welke faciliteiten.

De doelstelling is een grote zaal voor circa tachtig personen benevens met een podium en een spreekgestoelte plus sfeervolle verblijfsruimte aansluitend aan de schietbanenDe wensen voor uitbreiding van het Kulturhus zijn opgenomen in het centrumplan Dijkerhoek en besproken met de gemeente. Bij toenemend gebruik is een eis vanuit de gemeente dat de parkeervoorzieningen uitgebreid worden. Daarnaast is de bedoeling de kavel van het Kulturhus te vergroten om het gebouw uit te breiden, en voor voor bergruimte.

De voortgang van de uitbreiding van het Kulturhus hangt samen met de ontwikkeling van het centrumplan. Dat maakt het Kulturhus een belanglangrijke voorziening voor de inwoners van in elk geval die van Dijkerhoek- en ommelanden-  en straks ook nog geheel bij de tijd.

HENGELO – De gemeente Hengelo krijgt een ensemble van negen kunstwerken van de hand van de gerenommeerde beeeldend kunstenaar Rinus Roelofs. Het betreft een schenking van de Stanislaus Foundation. De kunstwerken erder eerder te zien waren op het Stationsplein en keren terug op hun vertrouwde plek. De beelden vormen een iconisch onderdeel van de uitstraling van de stad en benadrukken het talent en de creativiteit van Hengelose makers. Het is  volgens het gemeentebestuur ‘fantastisch’ dat de kunstwerken voor Hengelo behouden blijven.

De gemeente laat weten dankbaar te zijn voor de samenwerking met de Stanislaus Foundation, die met deze schenking ervoor zorgt dat de beelden een inspirerende bijdrage blijven leveren aan de openbare ruimte van Hengelo. Hengelo blijft trots op haar creatieve talenten die de stad een unieke identiteit geven.

Voor wie meer wil weten over de kunstenaar over de kunstenaar en de relatie tussen wiskunde en kunst, opent er op 8 februari een tentoonstelling van SchouwArt in de Schouwburg ‘Veelvlakken’. Datn samenwerking tussen leerlingen van het Bataafs Lyceum en C.T. Stork College, stichting Bernhards Ontmoeting en kunstenaar Rinus Roelofs. 

ALMELO – Door in eigen  huis met 2-0 te winnen van FC  Zwolle heeft Heracles Almelo zich weten te plaatsen voor de halve finale van de TOTO KNVB Beker.  Het bal werd geopend door Luka Kulenovic die  al in het eerste kwartier de openingstreffer scoorde en nog voor de rust werd het 2-0 dankzij een goal van de revelatie Mats Rots. Zo werd het een relaxte avond voor de zwart-witte brigade.

Door dit resultaat is Heracles verzekerd van finalevoetbal, want doorgedrongen tot de halve finale. Opvallend was van meet ad aan de aanhoudende opwaartse druk, met ook weer leep voetbal van de herboren Thomas Bruns, geslepen en uitgekookt.

Bovendien had FC Zwolle niet zijn beste dag in Almelo, want de formatie van trainer Ron Jans kreeg weinig grip op de wedstrijd, wat ook terdege te maken had met  inzet en gogme van de ploeg van Erwin van der Looi, want die had zijn ploeg nog niet vaak zo begeesterd aan het werk hebben gezien.

TEKST: Harry Hospers

Aangezien een mens moet overleven is de wekelijkse gang naar de supermarkt dan ook een onderneming uit noodzaak. Ach, kon het maar per fiets! Maar een boodschappenwagen vol leeftocht past zelfs niet in een fietskar, bedoeld om een kinderschare bij de opvang te dumpen. Resteert het vervoer per auto. Deze parkeer je in de nabijheid van de grootgrutter. Tot zover de theorie. De praktijk is evenwel zoveel weerbarstiger.

Het aantal parkeervakken voldoet ruimschoots voor zover men zich buiten de sluitingsuren van neringdoenden waagt. In alle andere gevallen is het tenminste een survival of te fittest. Wij reden afgelopen donderdag het parkeerterrein op van ons winkelcentrum. Geconcentreerd en vooral gestrest zochten wij naar tekens van vertrek. Deze bestaan uit lieden die kennelijk hun boodschappen hebben gescoord en naar hun auto lopen, de kofferbak openen waarin zij de waren mikken, om daarop in te stappen en achteruit te rijden. Dit scenario is echter lang niet wat het lijkt: dikwijls verlaat de onverlaat zijn vehikel andermaal om bijvoorbeeld nog een bosje bloemen te halen.  Soms stappen ze in om vervolgens langdurig in hun mobiel te tetteren of omslachtig te prutsen aan het mediasysteem.

Ondertussen staan anderen achter je auto te toeteren of gebaren naar hun voorhoofd of heffen zelfs een middelvinger. Dan rest slechts door te rijden teneinde een reeds verlaten parkeervak in te nemen. Dit is doorgaans een illusoire verwachting: alles is vol. Het scheelde dat wij de eerste in de rij auto’s waren, die wachten op een vrije doorgang. Dit biedt geen garantie. Toen een prutsende seniore bestuurder na vijf keer steken wist weg te rijden en ik  superieur wilde inparkeren, werd ik verrast door een doorgewinterde aso die zijn gebutste en grote Beierse bak vol gas vóór ons parkeerde.

Ik stapte woedend uit, maar die vent was groot, breed en agressief. Na een half uur hadden we eindelijk een plaatsje.  

We zijn met de winkelwagen naar huis gewandeld. Voorlopig heb ik mooi een parkeerplek.

TEKST: Erik Endlich