Overigens I

Elke dag een column schrijven. Is dat moeilijk? Nee. Er zijn er genoeg die het doen. Het is dan ook makkelijk. Zeker als je verder weinig om handen hebt. Je moet er wel echt werk bij verrichten. Columnistiek als dagtaak is waanzin. Gedachteloos. Babbelziek. Persgroepig. Angeladejongerig. Dat zijn geen columns, dat zijn vertoningen van libellisering. Columns moeten jubelen of hekelen.

Opa vertelt: 'Jongen, zo'n column, een echte column, scheef ik in wijlen de Twentsche Courant elke dag, naast de functie van meewerkend voorman op Stad en Streek, goed voor vijf pagina’s stad en streek per dag, geen half werk, broadsheet memeer. Ja, dat waren Andere Tijden. Daar schijnt vandaag de dag geen geld voor te zijn.  Het waren goede columns, Overigens, al zeg ik het zelf.’

Dat moet wel, opa, want ze werden verboden, door de toenmalige hoofdredacteur die zijn tijd ver vooruit was, want handelend in opdracht van het wettig gezag der gemeente Almelo.

Eén column per dag schrijven moeilijk?  Laat me niet lachen. Zojuist gehoord dat Armando dood is. Als de dag van gisteren, bijna twintig jaar geleden (september 1999) was hij te gast in de Literaire Salon van de Bibliotheek te Almelo, die toen nog over letteren ging. Een columnoeuvre in verf. Ook ingehaald door de tijd. Net als de ooit verbeeldende Bibliotheek aan het Baken. De huidige directeur kent Armando niet. Hij beseft trouwens ook niet dat hij directeur van een Bibliotheek is. Hij weet vermoedelijk evenmin wat een Bibliotheek naar aard en wezen dient te hoeden en te bevorderen.

Vroeger was alles beter, laten we zorgen dat het morgen weer beter gaat, elke dag opnieuw. Dat gaat niet met zachte handen, dat kan alleen door kleur te bekennen, spraak te maken, soms door op te hemelen, soms door neer te sabelen. En maak er geen dagtaak van, doe het er gewoon bij.