DCCXCVI

Het is natuurlijk vooral doordat ze zo mooi passen en toch zo verschillen: Lage Egge en Hoge Hexel spelen een spel van aantrekken en afstoten. En je kunt er zo goed en zo snel bijkomem van je besognes. Het is stil op de Piksen, bij Lancker. Ik steek, als ik het aan de tijd heb, vaak af naar de Schaddenbelt, waar de verzonken stad zich laat vermoeden.

Op zijn aanlokkelijkst is het Wierdenseveld in de vroege ochtend met dauw en nevel boven veen en veld. Hij was de Kopland van de Piksen. Wijlen de Nijverdalse dichter Willem van Noesel kwam er graag. Hij ging met mij mee naar Lage Egge en Hoge Hexel We zijn nog een keer samen daar geweest, ik met hem naar Egede en Elen en Raan.

Een man van hoogten en diepten, van leedties en vessies. 'Op het Hexel, woar de boerderiejen verkroepertje spölt, ' zol ik graag will'n wonen as de tied de oadem inhölt', dichtte hij. Ook publiceerde hij, we hebben nog eens verhaal met en over hem in de Roskam afgedrukt. Hij overleed als Willem Frederiks, voor mij blijft hij Willem van Noesel.

Vandaag fietste ik weer even met hem, in gedachten. Alleen al daarom, maar om zoveel meer, kar ik dan van Lage Egge naar Hoge Hexel. Ik weet dat hij overleed vlak voor ik in 2014 met een NAH naar het ziekenhuis werd gebracht overleed. Hij liep in 2011 zelf met een doodskist tijdens Bruisend Nijverdal, vanwege te weing bruis op het dal.