Overigens DCCXLV

Er was in het Stadsmuseum te Almelo een overzicht gewijd aan schilderkundige oeuvre van een zoon van de stad, te weten Jan Herman Coster, zowel aquarellen als schilderijen van 's meesters hand. Landschappen naar het oog. Andere koek dan een  pot verf op het doek gieten, zeggen dat het de oorsprong van de planeet verbeeldt, of een vrouw bij maanlicht of een bos wortels; de versjachering van de kunst is de gesel van onze tijd.

Het huidige tijdvak werkt in het voordeel van de springplanknietsnut, de carrièrepoliticus, de bijstandsbestrijder, de gelegenheidsbestuurder. Soms heten ze Halbe, soms Arjen en dan weer duikt - voor de derde keer in een andere gemeente - een Van Rees op, voor de derde keer als duurbetaalde paljas. In ruil voor aanzien en pluchemacht laat een gewezen kritikaster zich gijzelen; waar hij zou hechten laat hij zich hangen in een LASso.

Het is de stedelijke cultuur. Dan zie ik de schilderijen van Jan Herman Coster weer, waarin hij zijn geboortestad en derzelver omgeving trefzeker in zoveel tinten vastlegde. In het jaar dat de dit jaar precies honderd jaar geleden Coster stierf. Ga waardig om met alles wat niet in geld uit te drukken waarde, want dat bepaalt - naar Peter Koelewijn - de waarde van je ziel. Almelo wil het Stadsmuseum 65 procent korten. Dat heet doodslag.