Overigens DCXCXIV

Jongens worden man worden oud. Sommigen ervaren dit als treurig, ik niet. Ik zie het als de logica van het leven. Alles heeft een bestemde tijd. Ik heb genoten van mijn krullentijd, van mijn idealentijd en nu ook van de ouderdomstijd. Ik heb de dood in de ogen gezien - het was spookachtig en hemelspannend, maar vooral heel gewoon.

Het leven is kortstondig, leef het daarom voluit, zij het met de beperking van fysiek en verstand, in de wetenschap dat niets een bedoeling heeft en alles een tijdsgewricht. Een eeuwig leven lijkt me vreselijk. Dat je alles al duizend keer hebt gevoeld en dan nog een keer. Om het met de Prediker te zeggen: voor alles wat gebeurt is er een uur.

Er is een tijd om te baren en een tijd om te sterven, een tijd om te planten en een tijd om te rooien. Er is een tijd om te doden en een tijd om te helen, een tijd om af te breken en een tijd om op te bouwen, een tijd om te huilen en een tijd om te lachen, een tijd om te rouwen en een tijd om te dansen, een tijd om te bewaren en een tijd om weg te gooien.