Overigens DCLXV

Mark Rutte is nu ook zover, alles verloopt zoals je het kon uittekenen. En ik kan het weten, want heb het zelf voorspeld. Het was een vreemde dag, die maandag de zeventiende november van het jaar 2014. We hadden dat weekend ervoor Klaas en Knecht verwelkomd. Het waren de hoogtijdagen van de kleurklets en daar debatteerde ik die maandag over in een radioforum.

Mijn bijdrage kwam er op neer dat het nog wel een aantal jaren zou duren, maar dat het vanzelf zou ophouden; nee, niet de verhitte koppen voor of juist tegen de zwartpiet, maar de verdunning der rabiate standpunten zou over een jaar of wat de kou uit de novemberlucht weg. Alles verandert, plooit zich, wordt kneedbaar, want hoe grijzer en gezapiger, des te leefbaarder.

Rutte is nu ook om, dat heeft vijf jaar geduurd en lang niet alle zwartwitdenkers zullen hem meteen klakkeloos volgen. De diehards zullen nog wel even in het verzet blijven tegen wat in hun ogen het te grabbel gooien is van 'onze waarden en normen, vlag en vaderland', waarover ze niet anders dan pikzwart kunnen mauwen, tot de witte evolutie de rust zal doen wederkeren.