Overigens CDLXXXVII

Er is nog veel te wensen, te willen zelfs, ik moet nog veel doen, ondernemen, lezen en schrijven, maar aan honderd miljoen dingen die ik wil en moet, zal ik niet toekomen, dat weet ik nu al, want tijd te kort en leven te weinig - en vaak stof noch zin.

Ik zat me er vanavond weer over te bekreunen. Vol wensen en gedachten. Toen schoot me een gedicht van Judith Herzberg te binnen, dat me ooit diep ontroerde, en waarvan nut en noodzaak nu nog meer dan voorheen als urgent voorkomen.

'Te willen hebben, een huis in de duinen / Te willen hebben, verzamelde werken / Te willen hebben, één blauwe veer / Te willen hebben, een zinvol bestaan / Te willen hebben, gehad.' Dan denk ik dat ik vooral per nu zonder veel te willen moet leven.