Overigens CDLXXV

Niets heerlijker dan het land waarin men zich druk maakt over de oorlog tussen talkshows, over wie welke gasten heeft en – nog belangrijker – wie de meeste kijkers trekt. Het publiek bepaalt wie er wint, want het gaat om aantallen kijkers, Reutel Truffel Leuter4 of Niet Praten Ouwehoeren1. Geen enkele originele gedachte, niet één spontane ontboezeming, laat staan wijsheid en diepgang, nee, de treurige kijkdichtheid. Heerlijk het land waar dat de mensen bezighoudt.

En dan is er ’s anderendaags ook nog Vrouw Afstoot Reutel, de VAR, die alles nog eens terug kan spelen teneinde in de kolommen van het algemeenste dagblad aller dagbladen een eindoordeel bij elkaar te rammelen en daar een zekere autoriteit aan te ontlenen.

Niets is echt, natuurlijk niet, alles lijkt echt, dat dan weer wel, want louter bordkarton. Alles geeft geluid, de gasten piepen, kreunen, druipen, zeuren en blèren, kwekken en zijn vreselijk en vreselijk belangrijk. Alles krijgt ook applaus, ook als ze zich gedurende de uitzending beperken tot oneliners van gasten tijdens het verwerken van brood tot stront. Jijbakken en jinekken, alles krijgt applaus, laat dat maar aan de floormanager over. Huilbui en lachstuip – alles geoefend.