Overigens CDLXX

Van hem mag het dit jaar wel een beetje anders gaan dan vorig jaar. 'Ik word moe', fluistert hij in de schelp van mijn oor, 'van de onwelriekende geur van dreiging en terreur, dat permanente gevoel streeds om je heen te moeten spieden'. Bang voor de dood zegt hij niet te zijn, maar haast heeft hij evenmin. 

'Daarbij komt bij', gaat hij verder, 'dat ik geen big spender ben, maar ik vind het wel lastig om elk muntstuk drie keer door de palm van mijn hand te moeten laten rollen alvorens het uit te geven.' Ik wil er eigenlijk niet over nadenken of ik nu wel of geen horecazaak bezoek om een kop koffie te gebruiken.'

Hij laat op de grens van het bijna oude en bijna nieuwe jaar weten het leven nog lang niet zat te zijn. 'Zolang er mooie mensen zijn om voor te zorgen heeft, zolang ik nodig ben, moet ik er zijn.' Van hem kan het jaar beginnen. Hij is er klaar voor,  hoopt op iets minder angst en iets meer geld. 'Deal', zeg ik prompt.