Overigens CDLXVIII

Het was dit jaar dat zover dat de radio honderd jaar bestond. iIk ben verknocht aan de radio. In geen mijner woningen heeft nooit een televisietoestel gestaan, maar wel altijd een radiotoestel Het geheim van het medium radio is dat het enerzijds niets laat zien, maar anderzijds alles laat doorzien.

Van mijn eerste krantenwijken, ik had er al vrij snel drie, kocht ik een transistorradio. Mijn eigen Nordmende. Hoefde ik niet meer in de huiskamer de Philips-radiio te claimen, meestal vergeefs, wat een extra reden was zoveel mogelijk kranten te bezorgen, 's ochtends voor school in de uitleggebieden achter Höfkes in Plan Oost en 's middags na school in de oude westwijken op de essen, daar waar de Ambonezen woonden (niemand had het destijds over Molukkers) en verder richting de Blikkert. 

De radio is trouwens niet meer als ooit. Alles kwebbelt en kwaakt, alles ver-ghisleine-plag, verjinglet en het ergste; de radiostudio er hangt vol webcams en het barst er van twee soorten studiogasten, te weten de troetelduiders van het type Klavan en de cabaretiers die om zichzelf en elkaar schateren.